تاثیر عوامل جوی بر لوله و اتصالات PVC
اشعه ماورا بنفش نور خورشید سبب تخریب ساختار پپلیمری لوله های پی وی سی محافظت نشده می شود. تخریب همراه با تشکیل ترکیبات رنگی است و از آن به عنوان معیاری جهت اندازه گیری کمی اشعه یو وی استفاده می شود.
رایج ترین ماده محافظت کننده از لوله های پی وی سی در برابر نور خورشید دی اکسید تیتانیم است که بیشتر تابشهای اشعه مرئی و یو وی را جذب و از ملکولهای پی وی سی محافظت می کند. تحقیقات صورت گرفته نشان داده است استفاده از ۱٫۵ درصد وزنی دی اکسید تیتانیم در ترکیب پی وی سی جهت محافظت کافی است. استفاده از مقادیر بیشتر نتیجه خاصی ندارد و بیشتر جنبه زیبایی ظاهری دارد.
تحقیقات آزمایشگاهی نشان می دهد قرار گیری لوله های پی وی سی محافظت شده در شرایط مختلف جوی تاثیری بر خواص توده، استحکام کششی و مدول و حتی تنش تسلیم به وجود نمی آید. با این حال تحقیقات بر روی لوله های محافظت نشده قرار گرفته در معرض شرایط جوی نشان داد مقاومت به ضربه در طی زمان کاهش می یابد.
برای افزایش طول عمر و جلوگیری از تخریب حرارتی لوله های که در معرض آبهای با دمای بالا قرار دارند از مقادیر کافی تثبیت کننده های حرارتی استفاده می شود. یکی از این تثبیت کننده ها استئارات سرب می باشد. برخی از مشخصات این تثبیت کننده به شرح زیر است:
CAS: 56189-09-4
فرمول: C36H70O4Pb
فرمول خطی: [CH3 (CH2) 16COO] 2Pb
وزن مولکولی: ۷۷۴٫۱۴
پودر سفید رنگ، نامحلول در آب، محلول در اتانول گرم، بنزن و گرم و محلول در حلال آلی گرم می باشد که بعد از خنک شدن حالت ژله ای پیدا میکند
نقطه ذوب :۱۰۳-۱۱۰ ℃